نبرد برای حقوق دمکراتیک. نبرد برای حقوق کارگران

مردم شمال افریقا و غرب اسیا ،   با الهام پیروزی جنبش های مردم تونس و مصر،به مبارزه و تظاهرات علیه دولت هایشان ادامه می دهند.   رشد جنبش های مردمی فرصتی برای تغییر شکل دادن نظم جاری است  این جنبشها  راههایی برای غلبه بر تفاوت های مذهبی و قومی و جنسیتی , که  جنبش های کارگری در سراسر منطقه را ضعیف میکنند , ارائه کرده اند.

  اما کارگرا ن برای رسیدن به دستاوردهای قابل توجه ،نیاز به بسیج و سازماندهی برای منافع جمعیشان  دارند. ما  سود سرمایه داران را تولید می کنیم. عوض کردن رهبر کشوربه تنهایی  این وضعیت را تغییر نخواهد داد. رهبران جدید به ماخواهند گفت که باید سخت تر کارکنیم ومدت زمان بیشتری کار کنیم، تا در اقتصاد جهانی شده امروزبتوانیم  با کشور های دیگر رقابت کنیم.به همه کارگران در کشور های مختلف همین گفته خواهد

  قیام های عظیم مردمی درفیلیپین در ماه فوریه -سال۱۹۸۶ ، در کره جنوبی در ماه ژوئن سال ۱۹۸۷ ، و اندونزی مه ۱۹۹۸، بر  حکومت های  دیکتاتوری پیروز شدند، اما  سیستم اقتصادی و سیاسی را تغییر ندادند. کارگران در این کشورها همچنان مجبوربه تحمل فقر، شرایط کاری سخت و اقدامات سرکوبگرانه، از جمله قتل فعالین کارگری، می باشند

  برخی معتقدند که مداخله کشورهای امپریالیستی می تواند ما را کمک کند.   اما چنانچه تجربه افغانستان در اکتبر ۲۰۰۱ و نیز عراق در مارس ۲۰۰۳نشان داد، این کشور ها به ما کمک نخواهند کرد.  

کارگران  قدرت  کنترل اقتصاد  را دارند. کنترل مستقیم و دموکراتیک  محل های کار و جوامع ، توسط انجمنهای  افراد شاغل می تواند اقتصادرا به نفع اکثریت بزرگ جامعه،   بازسازی کند.  قدرت ما در  طبقه کارگر متحد درتمامی صنایع و حکومت ها است. قدرت مادر  اقدامات صنعتی بین المللی و همبستگی جهانی است.  با مداخلات امپریالیستیم مخالفت کنیم. ازهمبستگی با کارگران در همه جاحمایت کنیمراهپیمایی-یکشنبه۲۷ مارچ۱ بعد از ظهر.استیت لایبرری خیابان سوانستن ملبورن.   
 

مردم شمال افریقا و غرب اسیا ،   با الهام پیروزی جنبش های مردم تونس و مصر،به مبارزه و تظاهرات علیه دولت هایشان ادامه می دهند.   رشد جنبش های مردمی فرصتی برای تغییر شکل دادن نظم جاری است  این جنبشها  راههایی برای غلبه بر تفاوت های مذهبی و قومی و جنسیتی , که  جنبش های کارگری در سراسر منطقه را ضعیف میکنند , ارائه کرده اند.

  اما کارگرا ن برای رسیدن به دستاوردهای قابل توجه ،نیاز به بسیج و سازماندهی برای منافع جمعیشان  دارند. ما  سود سرمایه داران را تولید می کنیم. عوض کردن رهبر کشوربه تنهایی  این وضعیت را تغییر نخواهد داد. رهبران جدید به ماخواهند گفت که باید سخت تر کارکنیم ومدت زمان بیشتری کار کنیم، تا در اقتصاد جهانی شده امروزبتوانیم  با کشور های دیگر رقابت کنیم.به همه کارگران در کشور های مختلف همین گفته خواهد

  قیام های عظیم مردمی درفیلیپین در ماه فوریه -سال۱۹۸۶ ، در کره جنوبی در ماه ژوئن سال ۱۹۸۷ ، و اندونزی مه ۱۹۹۸، بر  حکومت های  دیکتاتوری پیروز شدند، اما  سیستم اقتصادی و سیاسی را تغییر ندادند. کارگران در این کشورها همچنان مجبوربه تحمل فقر، شرایط کاری سخت و اقدامات سرکوبگرانه، از جمله قتل فعالین کارگری، می باشند

  برخی معتقدند که مداخله کشورهای امپریالیستی می تواند ما را کمک کند.   اما چنانچه تجربه افغانستان در اکتبر ۲۰۰۱ و نیز عراق در مارس ۲۰۰۳نشان داد، این کشور ها به ما کمک نخواهند کرد.  

کارگران  قدرت  کنترل اقتصاد  را دارند. کنترل مستقیم و دموکراتیک  محل های کار و جوامع ، توسط انجمنهای  افراد شاغل می تواند اقتصادرا به نفع اکثریت بزرگ جامعه،   بازسازی کند.  قدرت ما در  طبقه کارگر متحد درتمامی صنایع و حکومت ها است. قدرت مادر  اقدامات صنعتی بین المللی و همبستگی جهانی است.  با مداخلات امپریالیستیم مخالفت کنیم. ازهمبستگی با کارگران در همه جاحمایت کنیمراهپیمایی-یکشنبه۲۷ مارچ۱ بعد از ظهر.استیت لایبرری خیابان سوانستن ملبورن.